Artrose van de knie: oorzaken, tekenen en symptomen

Articulaire pathologieën behoren tot de meest voorkomende van alle aandoeningen van het bewegingsapparaat. Inflammatoire en niet-inflammatoire ziekten verslechteren de kwaliteit van het menselijk leven aanzienlijk en veroorzaken in veel gevallen invaliditeit. Een van de meest voorkomende ziekten is artrose van het kniegewricht. Symptomen van pathologie zijn vaker acuut en vereisen gekwalificeerde hulp.

Oorzaken van de ziekte

In de geneeskunde wordt de ziekte ook wel artrose, gonartrose, vervormende artrose (DOA) genoemd. Artrose is een algemene naam voor alle degeneratieve-dystrofische ziekten van de gewrichts- en tussenwervelgewrichten. Overtreding in het gebied van het kniegewricht wordt gonartrose genoemd.

Het wordt gekenmerkt door schade aan het kraakbeen in het kniegewricht.

Pathologie bestaat uit degeneratief-dystrofische veranderingen in bot- en kraakbeenweefsel, gekenmerkt door een geleidelijke verdunning van het kraakbeen in het gewrichtsgewricht en de parallelle vorming van botgroei.

Dit wordt de reactie van het lichaam op wrijving en verhoogde druk. De meest waarschijnlijke oorzaken van symptomen van gonartrose van het kniegewricht zijn de volgende:

• Traumatische verwondingen van milde en ernstige vormen met verminderde mobiliteit van het gewrichtsgewricht gedurende een lange periode. Ligamentruptuur of ernstige kneuzingen veroorzaken vaak de ontwikkeling van een ontstekingsproces, wat als gevolg daarvan het optreden van symptomen van gonartrose veroorzaakt.
• Chirurgische ingreep aan het kniegewricht om elk defect of vreemd lichaam te elimineren.
• Langdurige en overmatige fysieke activiteit op een continue basis. Dit kan te wijten zijn aan professionele sporten of specialiteit. Constante spanning in het verbindingsgebied leidt tot een geleidelijke verdunning van het kraakbeen, wat een negatief effect heeft op het gehele bewegingsapparaat.
• Acute bursitis met de ontwikkeling van etterende ontsteking in de gewrichtsholte. In de regel is het moeilijk om op een conservatieve manier van een dergelijke pathologie af te komen, dus artsen nemen hun toevlucht tot kleine chirurgische ingrepen, die het kraakbeenweefsel nadelig beïnvloeden.
• Artritis van verschillende vormen en ernst. In dit geval is het ontstekingsproces uitgesproken, verloopt het met een sterke temperatuurstijging en leidt het na een bepaalde tijd tot de ontwikkeling van artrose.
• Jicht leidt ook vaak tot kraakbeenpathologie met ernstige klinische manifestaties en misvorming van de gewrichtsverbinding.
• Verzwakte immuniteit, die een geleidelijke resolutie van bot- en kraakbeenweefsel veroorzaakt vanwege het onvermogen van het lichaam om met de pathologie om te gaan.
• Slechte gewoonten - alcoholmisbruik, roken - worden vaak een predisponerende factor voor het verschijnen van tekenen van pathologie.
• Ernstige auto-immuunziekten.
• Frequente virale en catarrale pathologieën die een ontstekingsproces en de ontwikkeling van degeneratieve-dystrofische veranderingen veroorzaken.
• Overgewicht en ernstige obesitas veroorzaken ook een overtreding, omdat elke extra kilogram de belasting van de gewrichtsgewrichten met 10 keer verhoogt, wat zeker het kraakbeenweefsel zal aantasten.

Het is vermeldenswaard dat al deze redenen meestal een secundair type overtreding veroorzaken. Er is ook een primaire, die verschilt doordat de ziekte een gevolg wordt van het natuurlijke verouderingsproces van het lichaam. Bot- en kraakbeenweefsel slijten, waardoor wrijving en stress toenemen. Het resultaat is gonartrose.

Soorten pathologie

Er zijn verschillende soorten pathologische aandoeningen, die elk hun eigen kenmerken hebben. Afhankelijk van hoe het gewricht wordt aangetast, worden de volgende soorten aandoeningen onderscheiden:

1. De rechterkant wordt gekenmerkt door het verschijnen van veranderingen in kraakbeenweefsel aan de rechterkant. In de regel wordt het de beginfase van de ziekte.
2. Tekenen van linkszijdige gonartrose van het kniegewricht verschillen door de aard van het klinische beeld niet van rechtszijdig. Maar het wordt opgemerkt dat dit type zich vaak ontwikkelt bij patiënten met overgewicht.
3. Bilateraal verwijst naar ernstige vormen, tast het gehele kraakbeen aan en wordt gekenmerkt door hevige pijn.

Opgemerkt wordt dat het laatste type vaker wordt waargenomen bij oudere patiënten met primaire weefselbeschadiging. Afhankelijk van het verloop van het pathologische proces worden acute en chronische typen onderscheiden. De eerste wordt gekenmerkt door snelle progressie en de ontwikkeling van complicaties, de tweede verloopt langzaam en kan de patiënt gedurende meerdere jaren niet storen.

Klinisch beeld

Tekenen van gonartrose van het kniegewricht en de symptomen ervan hangen grotendeels af van de mate van schade aan het gewricht. Momenteel zijn er verschillende stadia van het pathologische proces, die elk hun eigen klinische manifestaties hebben:

1. De beginfase wordt gekenmerkt door de afwezigheid van uitgesproken symptomen en het onvermogen om de pathologie visueel te herkennen. De patiënt wordt meer vermoeid dan normaal, maar schrijft het af als overwerk of verhoogde werkdruk. Hij wordt lethargisch, slaperig en de prestaties worden sterk verminderd. Sommige patiënten hebben lichte stijfheid in het zieke gewricht bij het bewegen, vooral 's ochtends. Ze letten hier echter vaak niet op en wenden zich niet tot een specialist. Als in dit stadium een röntgenfoto van het gewricht wordt gemaakt, kan men een vernauwing van de gewrichtsruimte opmerken, wat een overtreding veroorzaakt.
2. In de volgende fase verdwijnen ongemak en stijfheid niet, maar nemen ze alleen maar toe. Bij een lichte en korte belasting ontwikkelt de patiënt ernstige pijn in de knie, die pas na een lange rustperiode verdwijnt. In sommige gevallen zwelt het gewricht op en verdwijnt deze zwelling 's nachts, maar komt overdag weer terug. Omdat de druk op het kraakbeenweefsel toeneemt als gevolg van de uitputting, hoort de patiënt vaak een kenmerkende crunch tijdens bewegingen. De flexiefunctie is ook aangetast, omdat de patiënt het ledemaat niet volledig kan buigen. In dit stadium wenden patiënten zich meestal tot een specialist.
3. De derde fase is de meest ernstige en wordt gekenmerkt door een uitgesproken pijnsyndroom dat de patiënt niet alleen vergezelt tijdens inspanning, maar ook in rust. In ernstige gevallen verlaat pijn een persoon zelfs 's nachts niet, wat zijn toestand aanzienlijk verslechtert. Wallen in dit stadium worden constant waargenomen. In de gewrichtszak wordt de hoeveelheid gewrichtsvloeistof sterk verminderd, waardoor de belasting toeneemt en de wrijving in het gewricht toeneemt.

4. De beginfase wordt gekenmerkt door de afwezigheid van uitgesproken symptomen en het onvermogen om de pathologie visueel te herkennen. De patiënt wordt meer vermoeid dan normaal, maar schrijft het af als overwerk of verhoogde werkdruk. Hij wordt lethargisch, slaperig en de prestaties worden sterk verminderd. Sommige patiënten hebben lichte stijfheid in het zieke gewricht bij het bewegen, vooral 's ochtends. Ze letten hier echter vaak niet op en wenden zich niet tot een specialist. Als in dit stadium een röntgenfoto van het gewricht wordt gemaakt, kan men een vernauwing van de gewrichtsruimte opmerken, wat een overtreding veroorzaakt.
5. In de volgende fase verdwijnen ongemak en stijfheid niet, maar nemen ze alleen maar toe. Bij een lichte en korte belasting ontwikkelt de patiënt ernstige pijn in de knie, die pas na een lange rustperiode verdwijnt. In sommige gevallen zwelt het gewricht op en verdwijnt deze zwelling 's nachts, maar komt overdag weer terug. Omdat de druk op het kraakbeenweefsel toeneemt als gevolg van de uitputting, hoort de patiënt vaak een kenmerkende crunch tijdens bewegingen. De flexiefunctie is ook aangetast, omdat de patiënt het ledemaat niet volledig kan buigen. In dit stadium wenden patiënten zich meestal tot een specialist.
6. De derde fase is de meest ernstige en wordt gekenmerkt door een uitgesproken pijnsyndroom dat de patiënt niet alleen vergezelt tijdens inspanning, maar ook in rust. In ernstige gevallen verlaat pijn een persoon zelfs 's nachts niet, wat zijn toestand aanzienlijk verslechtert. Wallen in dit stadium worden constant waargenomen. In de gewrichtszak wordt de hoeveelheid gewrichtsvloeistof sterk verminderd, waardoor de belasting toeneemt en de wrijving in het gewricht toeneemt.

In de regel verstoort pijn de slaap van de patiënt, wordt hij prikkelbaar en voelt hij zich constant vermoeid. De eetlust is verzwakt of verdwijnt volledig, wat een verslechtering van het werk van het spijsverterings- en cardiovasculaire systeem veroorzaakt.

Het gebrek aan normale slaap leidt vaak tot een zenuwinzinking, vooral bij oudere patiënten of jonge mensen die intensieve lichamelijke arbeid verrichten. Geheugenstoornissen en een verminderde concentratie van aandacht worden ook het gevolg van onvoldoende rust van de patiënt.

Meestal verloopt de pathologie zonder temperatuur, maar in gevorderde stadia, wanneer het kraakbeen volledig wordt vernietigd, neemt de wrijving van de botten en de druk daartussen toe, wat het ontstekingsproces veroorzaakt.

Het lichaam probeert het evenwicht te herstellen en de belasting van de verbinding te verminderen. Het is om deze reden dat osteofyten of botgroei zich in het gewricht ontwikkelen. Ze worden de oorzaak van vervorming in de gevorderde stadia van het pathologische proces.

De gevaarlijkste complicatie van dergelijke schendingen is de volledige immobilisatie van de patiënt en invaliditeit. In de regel gebeurt dit bij afwezigheid van een goede behandeling of bij het negeren van de symptomen van artrose van de knie gedurende een lange periode.

Diagnostische methoden:

Om een nauwkeurige diagnose te stellen, stelt de arts voor dat de patiënt een volledig onderzoek ondergaat. Dit is niet alleen nodig om de oorzaak te identificeren, maar ook voor de juiste selectie van geneesmiddelen die nodig zijn voor therapie. De eerste stap zal zijn om de patiënt te interviewen en mogelijke oorzaken te identificeren. Lifestyle, professionele activiteiten en gewoonten spelen een bijzondere rol. De volgende stap is om het zieke ledemaat te onderzoeken en de mate van schade te bepalen.

Als er geen zichtbare tekenen van pathologie zijn, bevindt de ziekte zich in een vroeg stadium. De volgende stap is het verzamelen van een anamnese en het identificeren van chronische pathologieën die een predisponerende factor kunnen worden. Daarna doneert de patiënt bloed voor laboratoriumonderzoek. De detectie van sporen van ontsteking daarin in de vorm van een verhoogd aantal leukocyten suggereert dat een of ander proces de ontwikkeling van de aandoening veroorzaakte.

Een verplicht moment in de diagnose zal een röntgenonderzoek zijn om de mate van gonartrose nauwkeurig te bepalen. De afbeelding toont meestal gebieden met volledige vernietiging van kraakbeen, evenals het aantal osteofyten en hun locatie. Dit helpt om de vermoedelijke diagnose te verduidelijken en de juiste behandeling voor te schrijven.

Soms is het op een röntgenfoto onmogelijk om het exacte beeld en de mate van schade aan het gewricht te zien. In dit geval wordt aanbevolen om een echografisch onderzoek van het gewricht te ondergaan.

In extreme gevallen wordt de patiënt voorgeschreven om een CT-scan te ondergaan. Dit is meestal voldoende om een volledig beeld van de ziekte te krijgen.

Medische therapie

Conservatieve behandeling van de pathologische aandoening is alleen mogelijk in de 1e en 2e fase, wanneer de vorming van osteofyten nog niet is begonnen. Therapie is vooral gericht op het vertragen van de vernietiging van kraakbeen en het herstel ervan. Het klassieke schema omvat het gebruik van de volgende medicijnen:

1. Middelen uit de groep pijnstillers die pijn helpen verlichten. Laat de patiënt zich beter voelen, verbeter de nachtrust. In een ziekenhuis zijn injecties effectief, die 1 tot 3 keer per dag worden gegeven onder toezicht van een specialist. Het wordt niet aanbevolen om lange tijd fondsen te gebruiken, omdat ze het verloop van het pathologische proces niet beïnvloeden, maar alleen acute pijn verlichten.
2. Steroïdeloze ontstekingsremmers. De fondsen zijn verkrijgbaar in tablet- en injecteerbare vorm, ze kunnen niet alleen acute pijn elimineren, maar ook de progressie van de pathologie vertragen, lokale koorts en zwelling verlichten en de motorische functie verbeteren. Bij regelmatige inname gedurende 7-10 dagen wordt een constante concentratie van de actieve componenten van het medicijn waargenomen in het bloed van de patiënt, wat zorgt voor een langdurige werking. Het wordt niet aanbevolen om langdurig medicijnen te gebruiken, omdat deze vaak een negatief effect hebben op het spijsverteringsstelsel. Om deze reden mogen ze niet worden ingenomen door patiënten met ernstige maagzweren of andere aandoeningen.
3. Chondroprotectors helpen het kraakbeen in het aangetaste gewricht te herstellen en de hoeveelheid gewrichtsvloeistof te verhogen. In de regel bevatten dergelijke medicijnen glucosamine en chondroïtine. Het wordt aanbevolen om ze voor een lange tijd in te nemen. Meestal wordt een kuur van 8-12 weken voorgeschreven met regelmatige bezoeken aan een specialist om verbetering te detecteren. Een langere ontvangst is mogelijk met duidelijke aanduidingen.
4. Glucocorticoïden. Ze worden gebruikt voor de behandeling van gevorderde gevallen waarin het pijnsyndroom niet op conventionele wijze wordt geëlimineerd. Helpt zwelling te verlichten en pijn te verminderen. Het is alleen toegestaan om in een ziekenhuis te gebruiken in de vorm van intramusculaire of intraveneuze injecties.
5. Steroïdeloze ontstekingsremmers. De fondsen zijn verkrijgbaar in tablet- en injecteerbare vorm, ze kunnen niet alleen acute pijn elimineren, maar ook de progressie van de pathologie vertragen, lokale koorts en zwelling verlichten en de motorische functie verbeteren. Bij regelmatige inname gedurende 7-10 dagen wordt een constante concentratie van de actieve componenten van het medicijn waargenomen in het bloed van de patiënt, wat zorgt voor een langdurige werking. Het wordt niet aanbevolen om langdurig medicijnen te gebruiken, omdat deze vaak een negatief effect hebben op het spijsverteringsstelsel. Om deze reden mogen ze niet worden ingenomen door patiënten met ernstige maagzweren of andere aandoeningen.
6. Chondroprotectors helpen het kraakbeen in het aangetaste gewricht te herstellen en de hoeveelheid gewrichtsvloeistof te verhogen. In de regel bevatten dergelijke medicijnen glucosamine en chondroïtine. Het wordt aanbevolen om ze voor een lange tijd in te nemen. Meestal wordt een kuur van 8-12 weken voorgeschreven met regelmatige bezoeken aan een specialist om verbetering te detecteren. Een langere ontvangst is mogelijk met duidelijke aanduidingen.
7. Glucocorticoïden. Ze worden gebruikt voor de behandeling van gevorderde gevallen waarin het pijnsyndroom niet op conventionele wijze wordt geëlimineerd. Helpt zwelling te verlichten en pijn te verminderen. Het is alleen toegestaan om in een ziekenhuis te gebruiken in de vorm van intramusculaire of intraveneuze injecties.

Naast dergelijke fondsen krijgt de patiënt een cursus voorgeschreven met een extern middel in de vorm van een zalf, crème of gel. De laatste optie heeft de meeste voorkeur omdat het snel in de gewrichtsholte doordringt en een therapeutisch effect heeft. Ze mogen binnen 14 dagen worden gebruikt. Het wordt niet aanbevolen om de cursus alleen te verlengen, omdat het risico op complicaties toeneemt.

In de meest ernstige gevallen wordt de patiënt rechtstreeks in de gewrichtsholte geïnjecteerd. U kunt conventionele pijnstillers besturen, maar het beste therapeutische effect wordt bereikt met de introductie van hyaluronzuurpreparaten. Injecties worden 1 keer in 7 dagen gedaan. Voor volledige eliminatie van pijn zijn 3-5 injecties voldoende. Na een dergelijke therapie houdt het effect 6 maanden aan. De patiënt kan normaal bewegen en het pijnsyndroom verdwijnt bijna volledig.

Als geen van de methoden het verwachte resultaat oplevert en de toestand van de patiënt verslechtert, wordt een chirurgische ingreep uitgevoerd om het gewricht te vervangen door een prothese. Vervang de gehele verbinding of de afzonderlijke onderdelen ervan. Dit is meestal geïndiceerd voor artrose, veroorzaakt door een ernstige knieblessure. De operatie wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie en de herstelperiode is vrij lang en moeilijk.

Gonartrose is een ernstige degeneratief-dystrofische pathologie die, indien niet goed behandeld, leidt tot invaliditeit van de patiënt. Het wordt aanbevolen dat u onmiddellijk een arts raadpleegt wanneer de eerste tekenen van een overtreding verschijnen.